سوت آخر

«نه می‌توانم به چند ساعت قبل فکر کنم، نه بعد! معلق‌ام؛ مثل دوران کودکی که ناگهان از خوابی آشفته بیدار می‌شدم و اطرافم را نگاه می‌کردم. وقتی می‌فهمیدم زیر همان سقفی هستم که پدر، مادر، خواهر و برادرانم هم هستند، نفس راحتی می‌‍‌کشیدم و دوباره می‌خوابیدم.»
چند سطر ابتدایی کتاب «سوت آخر» را خواندید. ادامه‌ی ماجرا را بشنوید.