در این فضا، به صورت طبیعی وظیفۀ مذاکرات به دوش نبیه بری (رئیس جنبش امل و رئیس مجلس لبنان) افتاد که نزدیک ترین هم پیمان حزب الله به شمار می رفت.
پس از مدت کوتاهی، عرصه بر سران مقاومت تنگ و دسترسی به آن ها سخت شد.
از طرف دیگر، نبیه بری چنان هنر و صلابتی در مذاکرات به نفع مقاومت نشان داد که سید حسن نصرالله، کلیۀ اختیارات مذاکراتی و تصمیم گیری از سوی حزب الله را به نبیه بری تفویض کرد و از آن لحظه به بعد، در سراسر روزهای جنگ، هم در سخنرانی های عمومی و هم در پیام های پشت صحنه، تمامی افراد را برای مذاکره به نبیه بری ارجاع می داد و حرف و تصمیم او را، حرف و تصمیم حزب الله می خواند.
