«امیر سرلشگر شهید منصور ستاری»، شهیدی است که با حمایت نیروهای از جان گذشته نیروی هوایی آنچه در توان داشت، در طبق اخلاص نهاد و به پیشگاه ملت ایران تقدیم کرد و به خیل شهیدانی پیوست که همواره در فراق آنها باید سوخت.
«امیر سرلشگر شهید منصور ستاری»، در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ماه سال۱۳۲۷ در قریه ولی آباد ورامین، در خانواده ای مذهبی، دیده به جهان گشود. پدرش، مرحوم «حاج حسن»، مردی فاضل، ادیب و شاعر بود. وی در طول دوران تحصیل، همواره یکی از شاگردان ممتاز کلاس به شمار می رفت.
وی پس از دریافت مدرک دیپلم متوسطه در سال۱۳۴۵ وارد دانشکده افسری شد و پس از پایان دوره سه ساله دانشکده به درجه ستوان دومی نایل آمد. شهید ستاری در مقام بندگی انسانی مؤمن و متفکر، در مقام سخنوری ادیبی دانش پژوه، در مقام هنرمندی نقاشی زبردست، در مقام فرزندی اولادی مطیع و برای مادر باعث افتخار و در مقام سرپرستی، نه تنها پدری مهربان برای فرزندان خود که مشهور به همای سعادت برای فرزندان یتیم بود.
تیمسار ستاری به دلیل فعالیت بیش از حدی که در ارائه طرحهای نوین و مبتکرانه از خود نشان داد، در سال۱۳۶۲ به سمت «معاون عملیاتی فرماندهی پدافند هوایی نهاجا» منصوب شد. طرح و روش‌های پیشنهادی او بسیار منطقی، عملی، کاربردی و مؤثر بود؛ از این رو در سال۱۳۶۴ به عنوان «معاون طرح و برنامه نهاجا» برگزیده شد و به دلیل کاردانی و شایستگی که در شخصیتش وجود داشت، در بهمن ماه سال ۱۳۶۵ در درجه سرهنگی به فرماندهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و تا هنگام شهادت پرافتخارش در این سمت انجام وظیفه کرد. او با تلاش روزافزون و ظرفیت فکری والا به این نیرو نظام و قوام بیشتری بخشید و آن را بیش از پیش، به مرز خودکفایی رسانید.
بدون اغراق برخی از طرحها و پروژه های این مرد ارزنده شاید در دنیا کم نظیر باشد. او در عمل و با همکاری، همدلی و بیش از آن، با ایثار و فداکاری افراد نیروی هوایی این مهم را به اثبات رساند که با اتکال به خداوند قادر متعال و در سایه سعی و همت و با فراگیری دانش و بیش از همه با خودباوری و اعتماد به نفس می توان بر مشکلات چیره شد و سخت ترین وناهموارترین مسیر را هموار کرد.
