روزگاران؛ کتاب پرستاران

«روزگاران، کتاب پرستاران» صد خاطره‌ی کوتاه است از روزهای جنگ؛ اما نه از آن‌هایی که تفنگ دست می‌گرفتند و می‌جنگیدند. راویان این خاطرات در آن روزها، به‌جای پوتین و لباس‌های خاکی‌رنگ، لباس سفید می‌پوشیدند… .
پرستاران هرچند اسلحه نداشتند و نجنگیدند، اما خاطراتی از جنگ دارند که گاه به خاطرات جنگ پهلو می‌زند. در یکی از این خاطرات آمده است: «شور و حالی داشتم که نگو. فقط می‌خواستم تا آن‌جا که می‌شود یک نفر بیشتر زنده بماند. دیگر مهم نبود. هر مجروحی را که شهید می‌شد، فوری بغل می‌زدیم و می‌بردیم سردخانه. دکتر و پرستار و رئیس بیمارستان نداشت. همه همین‌جوری بودند.» این مجموعه حاوی صد خاطره از این دست است.