گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهید «عبدالحسین برونسی»: «فرزندانم خوب به قرآن گوش کنید و خودتان را به قرآن متصل کنید و این کتاب آسمانی را سرمشق زندگیتان قرار بدهید. باید از قرآن مدد بگیرید و متوسل به امام زمان باشید».
شهید «برونسی» در سال ۱۳۲۱ در روستای «گلبوی کدکن»، از توابع تربت حیدریه، قدم به هستی نهاد. نام زیبنده‌اش گویی از لحظه‌هایی نشأت می‌گرفت که در فرمایش «الست بربکم»، مردانه و بی هیچ نفاقی، ندا درداد: «بلی».
ستیزه‌‌جویی با کفر و طاغوت، از همان اوان کودکی با جانش عجین می‌گردد؛ در کلاس چهارم دبستان، به خاطر بیزاری از عمل معلمی طاغوتی و فضای نامناسب درس و تحصیل، مدرسه را رها می‌کند.
در سال ۱۳۴۱ به خدمت زیر پرچم احضار می‌شود که به جرم پای‌بندی به اعتقادات اصیل دینی، از همان ابتدا، با اهانت و آزار افسران و نظامیان طاغوتی روبه‌رو می‌شود.
سال ۱۳۴۷ سال ازدواج اوست. برای این مهم، خانواده‌ای مذهبی و روحانی را انتخاب می کند و همین، سرآغاز دیگری می‌شود برای انسجام مبارزه‌های بی‌وقفه او با نظام طاغوتی حاکم بر کشور. همین سال، اعتراض او به برخی خدعه‌های رژیم پهلوی (مثل اصلاحات ارضی)، به اوج خود می‌رسد که درنهایت، به رفتن او و خانواده‌اش به شهر مقدس مشهد و سکونت در آنجا می‌انجامد و فصل نوینی را در زندگی او رقم می‌زند.
پس از چندی، با هدفی مقدس، به کار سخت و طاقت‌فرسای بنایی روی می‌آورد و رفته رفته، در کنار کار، مشغول خواندن دروس حوزه نیز می‌شود. بعدها به علت شدت‌یافتن مبارزه‌های ضدّ طاغوتی‌اش و زندان‌رفتن‌های پی‌درپی و شکنجه‌های وحشیانه ساواک و نیز پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و ورود او در گروه ضربت سپاه پاسداران، از این مهم باز می‌ماند.
با شروع جنگ تحمیلی، در اولین روزهای جنگ، به جبهه روی می‌آورد که این دوران، برگ زرین دیگری می‌شود در تاریخ زندگی او. به خاطر لیاقت و رشادتی که از خود نشان می دهد، مسئولیت‌های بزرگی را برعهده او می‌گذارند که آخرین مسئولیت او، فرماندهی تیپ هجده جوادالائمه (سلام‌الله علیه) است که قبل از عملیات «خیبر» عهده‌دار آن می‌شود. با همین عنوان، در عملیات «بدر» در حالی که شکوه ایثار و فداکاری را به سرحد خود می‌رساند، مرثیه سرخ شهادت را نجوا می‌کند.
تاریخ شهادت این سردار افتخارآفرین، ۲۳ اسفندماه ۱۳۶۳ است و پیکر مطهرش، مفقودالأثر می‌شود.
حضرت آیت‌الله خامنهای درباره شهید «عبدالحسین برونسی» فرموده‌اند: «این شهید عزیز آن چنان در کار مدیریت جنگ پیشرفت می‌کند که به مقامات عالی می رسد و شخصیت برجسته و جامع الاطرافی می شود. به نظر من شهید برونسی و امثال او را باید نماد یک چنین حقیقتی به حساب آورد، حقیقت پرورش انسان‌های بزرگ با معیارهای الهی و اسلامی، نه با معیارهای ظاهری و معمولی. به هرحال هرچه از این بزرگوار و از این بزرگوارها تجلیل بکنید، زیاد نیست و به‌جاست».
