شهید نادرقلی شجاعی

شهید «نادرقلی شجاعی» در اسفند سال ۱۳۴۱ در روستای «سی میلی» از توابع شهر «مسجد سلیمان» دیده به جهان گشود. خانواده او از قوم بختیاری بودند. او دوران ابتدایی را در روستا گذراند و برای ادامه تحصیل به مسجد سلیمان رفت. نادرقلی جزو دانش آموزان کوشا و شایسته بود و به سبب داشتن همین خصوصیات، پیوسته معلمان و مسئولان مدرسه او را تمجید می کردند. رئوف و باگذشت و در عین حال بسیار دوست‌داشتنی بود. طوری رفتار می‌کرد که انگار متعلق به همه مردم است. شخصیتی بااراده و مصمم داشت. درمقابل مسائل زندگی جدی بود و هر وقت لازم می‌شد، خیلی دوستانه مسائل را گوشزد می‌کرد. او در برابر مشکلات صبور بود و اگر برای دوستانش مشکلی پیش می‌آمد در رفع آن می‌کوشید. به مادر و پدرش توجه زیادی داشت و فرزندی مهربان و مطیع برای آنان بود. به حرف آنها گوش می‌داد. هرگز صدایش را برای آنان از حد معمول بلندتر نمی‌کرد. درباره حجاب و نحوه رفتار و گفتار و همچنین خندیدن، بر رعایت موازین و شئون اسلامی تأکید داشت. با آغاز جنگ تحمیلی در شهریور سال ۳۵۹ او همچون شقایقی دل‌سوخته و بی‌قرار دست از دنیا و آرزوهایش شست و راهی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد. نادرقلی شجاعی سرانجام در اواخر زمستان ۱۳۵۹ در جبهه «دهلاویه» از ناحیه فرق سر، با اصابت گلوله دشمن، همچون مولایش علی (ع) جام شهادت را نوشید و به جاودانه‌ها پیوست. مسئولان بسیاری در کنار خانواده شهید نادرقلی شجاعی به عزاداری نشستند و پیوسته به خانواده او تأکید می‌کردند که: نادرقلی متعلق به همه ما بود و نبودنش تا ابد غمی بزرگ و داغی سنگین بر دل ما خواهد بود. حکایت‌ها مگر تمام می‌شوند، وقتی قرار است در وصف یک شهید عاشق و یک عارف وارسته حرف بزنی…