قبیله‌گرایی سیاسی، آفت انتخابات

  برخی از سیاسیون سعی می‌کنند انتخابات را به صورت قبیله‌گرایی اداره کنند. شما مال کدام جناح هستی؟ تو که همیشه به آن جناح رأی دادی به این جناح رأی ندهی. این مال آن جناح است، آن مال این جناح است. جناح‌کشی و در واقع حق‌کُشی می‌کنند. تعصّبات قبیلگی در جاهلیت خیلی مورد نفرت پیامبر اکرم بود. شاید رسول خدا یک‌بار قهر کرده باشد. آن زمان بود که یک منافقی بلند شد اهل مدینه را دو قسمت کرد مهاجر و انصار، تا دوقطبی کرد مدینه را، سورۀ منافقین در حقّ او نازل شد. بین گروه مهاجر و گروه انصار می‌خواست دعوا راه بیاندازد. حالا ببینید حضرت امام اینجا می‌فرماید انتخابات یک امتحانی است که گروه‌گرایان را از ضوابط‌گرایان ممتاز می‌کند. بعضی‌ها قبیله‌ای رأی می‌دهند. قبیلۀ سیاسی درست می‌کنند برای خودشان، قبیله ای رأی می‌دهند.

  خود جناح‌کشی‌ها و گروه‌بازی‌ها و دوقطبی‌گری‌ها اینها چی می‌شود؟ اینها موجب خفقان روانی توی جامعه می‌شود؟ خیلی‌ها جرأت نمی‌کنند حرف بزنند. می‌گویند ما الآن حرف بزنیم می‌گویند تو عضو فلان جناح شدی. مثلاً یک کسی اصلاح‌طلب است می‌خواهد از یک کسی که اصلاح‌طلب است انتقاد بکند می‌گویند نه نه نه! انتقاد نکن، ما ضعیف می‌شویم، تو حرف نزن. یک نفر اصلاح‌طلب است می‌خواهد از یک اصولگرا یک خوبی‌ای دیده تعریف بکند، نه نه! از او خوبی نگو. اینها موجب خفقان روانی توی جامعه می‌شود.

  خیلی از علما و اندیشمندان در انتخابات‌ها ساکت هستند. برای چی؟ برای خفقان روانی گروه‌گرایی. می‌گوید من الآن حرف بزنم بگویم این آدم خوبی است می‌گویند تو رفتی توی راست، حرف بزنم بگویم این آدم خوبی است تو رفتی توی چپ. خفقان روانی ایجاد می‌کند. و آنهایی که این گروه‌بازی را راه انداختند، این جناح‌کشی‌ها و دوقطبی‌بازی‌ها را برای ایجاد همین خفقان روانی بوده. اینها دیکتاتوری‌های مدرن هست برای اینکه کسی در فضای آزاد نقد شرکت نکند.

  آدم‌های خوب توی جریان‌های مختلف سیاسی هستند، آدم‌های بد هم هستند، آدم‌های ضعیف هستند. منتها به بعضی‌ها می‌خواهی انتقاد کنی می‌گوید اِ! من جزء آن گروه خاص هستم، شما دیگر انتقاد نکن بیا طرف من. به چه دلیل بیایم طرف شما وقتی که شما انتقاد داری؟ یا ما را وادار بکنند به اینکه از یک ضعیفی حمایت بکنیم، برای چی؟ برای اینکه شما جزو این گروه هستی.

  حضرت امام خیلی فوق‌العاده می‌فرماید، می‌فرماید امتحان انتخابات برای این است که معلوم بکند ما گروه‌گرا هستیم یا ضابطه‌گرا. ضوابط را بگذاریم جلوی خودمان بر اساس ضوابط نظر بدهیم.