جانباز شهید «سید منوچهر مُدِق» عاشق آسمان بود و بیشتر وقت ها نمازش را در پشت بام خانه می خواند. همیشه می گفت: « آنقدر عاشق پروردگار هستم که نمی خواهم به این راحتی شهید شوم».
جانباز شهید «سید منوچهر مدق»، فرزند محمد، در روز سی و یکم خرداد ماه سال ۱۳۳۵ در تهران دنیا آمد. پس از طی دوران طفولیت در سن هفت سالگی به مدرسه رفت. او تا سال دوم دبیرستان ادامه تحصیل داد و با توجه به علاقه ای که به امور فنی خودرو و مکانیکی داشت، ترک تحصیل کرد و مشغول به کار شد.
منوچهر در اوایل بهار سال ۱۳۵۴ به خدمت سربازی اعزام شد. در اوج مبارزات مردمی منجر به پیروزی انقلاب، همانند هزاران جوان انقلابی، وارد عرصه فعالیت های سیاسی شد. او در روزهای تاریخی و سرنوشت ساز ۲۱ و ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷، به همراه تنی چند از هم‌رزمانش، بقایای عناصر رژیم طاغوتی را از دانشکده پلیس پاکسازی کرد.
منوچهر در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد و سالها بعد صاحب دو فرزند به نام های «علی» و «بنت الهدی» شد. او در سال ۱۳۵۹ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و با آغاز جنگ تحمیلی، پس از طی دوره های آموزشی به «لشگر ۲۷ محمد رسول الله(ص)» پیوست.
مسئولیت های شهید منوچهر مدق در جبهه عبارت بود از: مسئول تدارکات گروهان، مسئول تدارکات گردان و مسئول تأمین لشگر.
از هم‌رزمان شهیدِ او می توان از: شهید حاج محمد عبادیان، شهید میرنوراللهی، شهید فریدونی و شهید عطری نام برد.
جانباز شهید منوچهر مدق در عملیات «فتح المبین»، «بیت المقدس»، «کربلای پنج» و «والفجر هشت» شرکت داشت. او در منطقه عملیاتی «مهران» در جنوب غرب کشور، روز اول اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱، با گاز شیمیایی مصدوم شد.
پس از پایان جنگ تحمیلی و دفع دشمن متجاوز از میهن، در پادگان «دوکوهه» و «مقرهای لشگر۲۷ محمد رسول الله(ص)» ادامه خدمت داد. او به تدریج با بروز علائم مصدومیت شیمیایی (هفتاد درصدی)، در تهران بستری شد. چندین بار ریه اش را جراحی کردند و سرانجام پس از سالها تحمل رنج بیماری، در روز دوم آذرماه سال ۱۳۷۹ ، در بیمارستان ساسان به شهادت رسید.
